ดนตรี (2001) รีวิว
ผู้กำกับภาพยนตร์รายใหญ่ / ชื่อดังทุกคนที่มีภาพยนตร์เรื่องความสง่างาม จอเงินเริ่มต้นที่จุดหนึ่งในฐานะผู้กำกับครั้งแรก ผู้กำกับที่อายุน้อยกว่าและมีประสบการณ์น้อยในที่นั่งของผู้กำกับ
ครั้งแรกที่ผู้กำกับมักจะคลำหาในการพยายามเล่นกลการเล่าเรื่องในภาพยนตร์ในลักษณะที่ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ พยายามจัดลำดับเหตุการณ์และ / หรือตัวละครเป็นสิ่งที่สอดคล้องกับวิสัยทัศน์สำหรับความพยายามในภาพยนตร์ของพวกเขา บางคนล้มเหลวในเรื่องนี้อย่างแน่นอนเนื่องจากผู้กำกับหลายคน (บางคนมีอาชีพที่โด่งดังในฐานะผู้กำกับภาพยนตร์) มักไม่เป็นที่รู้จักในภาพยนตร์เรื่องแรกของพวกเขา ได้รับความน่าเชื่อถือและเป็นที่นิยมด้วยประสบการณ์ของพวกเขาในโครงการในอนาคตเมื่อเวลาผ่านไป (กล่าวคือ ฝึกฝนฝีมือของพวกเขา)
อย่างไรก็ตาม, มีผู้กำกับบางคนที่จริง ๆ แล้วเป็นที่รู้จักกันดีในด้านการประดิษฐ์/สร้างโปรเจ็กต์ภาพยนตร์เรื่องแรกของพวกเขาด้วยวิธีที่ไม่เหมือนใครและเป็นการฉลอง ตัวอย่างดังกล่าวมาจากกรรมการจำนวนหนึ่ง รวมถึงผลงานของออร์สัน เวลส์ในปี 1941Citizen Kane , Frank Darabont’s 1994 The Shawshank Redemption , American Beautyปี 1999 ของ Sam Mendes , Donnie Darkoของ Richard Kelly ปี 2001 และ Alex Garland สำหรับEx Machinaปี 2015 ตอนนี้ ภาพยนตร์และศิลปินเพลงของ HanWay Sia (ในการกำกับเรื่องแรกของเธอ)
ได้เปิดตัวภาพยนตร์เรื่องMusic โครงการนี้เพิ่มขึ้นตามโอกาสและเข้าร่วมในภาพยนตร์ยอดเยี่ยมบางเรื่องจากผู้กำกับครั้งแรกหรือว่าเป็นเรื่องที่ดูไม่เป็นระเบียบซึ่งขาดความแม่นยำและคำแนะนำหรือไม่?
มิวสิก แกมเบิล (แมดดี้ ซีกเลอร์) อาศัยอยู่ในนิวยอร์กซิตี้ เป็นหญิงสาวออทิสติกที่อาศัยอยู่กับมิลลี่ (แมรี่ เคย์ เพลส) คุณยายของเธอ มิวสิคได้ดูแลเพื่อนบ้านของเธออย่างจอร์จ (เฮ็กเตอร์ เอลิซอนโด) และเฟลิกซ์ (เบโต คาลวิลโล) ที่ใช้ชีวิตในแบบที่ยึดถือกิจวัตรประจำของเธอ ซึ่งพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปกป้องเด็กสาวให้ปลอดภัยจากอันตราย
เมื่อผู้พิทักษ์ของเธอเสียชีวิตกะทันหัน พี่สาวของมิวสิค คาซู “ซู” แกมเบิล (เคท ฮัดสัน) ได้รับการดูแลเอาใจใส่ กลับไปยังอพาร์ตเมนต์ที่เธอทิ้งไว้อย่างมีความสุขเมื่อนานมาแล้ว เมื่อเผชิญกับปัญหาหนักใจของการเป็นคนติดเหล้า คนติดยา และอาชญากร ซูถูกบังคับให้ใช้ชีวิตร่วมกันหลังจากถูกคุมขังในเรือนจำ รู้สึกว่าจะต้องสร้างรายได้ด้วยมุมมองใหม่ของเธอ ซูใช้เวลา 30 วันในการค้นหาสถานการณ์ความเป็นอยู่ ซูมองหาที่จะนำดนตรีเข้าสถานพยาบาล และกระตือรือร้นที่จะกลับไปทำกิจวัตรประจำวันของเธอในฐานะพ่อค้ายาของรูดี้ (เบ็น ชวาร์ตษ์)
แต่เธอเริ่มผูกพันกับน้องสาวของเธอ เรียนรู้ที่จะรับมือและเข้าใจการดูแลผู้ป่วยออทิสติก ในเวลาเดียวกัน Zu อุ่นเครื่องกับ Edo (Leslie Odom Jr. )
ครูสอนมวยชาวแอฟริกันที่มีปัญหามากมายที่ต้องจัดการ ทำให้การเชื่อมต่อที่แท้จริงเป็นเรื่องยาก Zu, Ebo และ Music ร่วมกันเรียนรู้จากกันและกันและเข้าใจสิ่งที่พวกเขากำลังมองหาในชีวิตของพวกเขา
ดังที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น ผู้กำกับทุกคนมีภาพยนตร์เรื่องแรกที่พวกเขากำกับ แม้แต่คนดังทั้งหมดจากประวัติศาสตร์การสร้างภาพยนตร์อย่าง Stephen Spielberg, Martin Scorsese, Francis Ford Coppola, Stanley Kubrick, Christopher Nolan เริ่มต้นใน “ครั้งแรก” ที่กำกับโครงการภาพยนตร์ ในขณะที่หลายๆ คนจะไปกำกับโปรเจ็กต์ที่อุดมสมบูรณ์เช่นนี้ แต่ฟีเจอร์การกำกับเรื่องเปิดตัวส่วนใหญ่นั้นไม่เป็นที่รู้จัก อันที่จริง ความรู้สึกส่วนตัวของฉันที่มีต่อภาพยนตร์กำกับเรื่องแรกๆ หลายๆ เรื่องค่อนข้างจะผสมปนเปกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อหลายๆ
เรื่องมีความรู้สึก “อาร์ตเฮาส์” ราวกับว่าผู้กำกับพยายามเข้าใจสิ่งที่พวกเขาเรียนรู้จากโรงเรียนภาพยนตร์ แต่ขาดความรู้อย่างแน่นอน ประสบการณ์ที่จำเป็นในการดึงการตีที่น่าจดจำ การผสมผสานการกำกับทิศทาง / เรื่องราวและ / หรือนักแสดงที่เกี่ยวข้องของภาพยนตร์ นอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับฟิล์มอีกด้วย เป็นภาพยนตร์อิสระที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักหรือเป็นแนวสนับสนุนของบล็อกบัสเตอร์ (ด้วยมูลค่าการผลิตในสตูดิโอเบื้องหลังโครงการ) เป็นการยากที่จะจัดการงาน เพราะโดยส่วนตัวแล้วฉันเห็นว่าหลายโครงการล้มเหลวหรือไม่ “ตัดขาด”
ของความทะเยอทะยานของโครงการหรือสิ่งที่ผู้กำกับต้องการ ยังมีโปรเจ็กต์ของผู้กำกับมือใหม่ที่ประสบความสำเร็จเช่นเดียวกับที่ผมกล่าวไว้ข้างต้น บางทีคนของฉันบางคนจะต้องเป็น The . อย่างแน่นอน มีโปรเจ็กต์ของผู้กำกับมือใหม่ที่ประสบความสำเร็จเช่นเดียวกับที่ผมกล่าวไว้ข้างต้น บางทีคนของฉันบางคนจะต้องเป็น
อย่างแน่นอน มีโปรเจ็กต์ของผู้กำกับมือใหม่ที่ประสบความสำเร็จเช่นเดียวกับที่ผมกล่าวไว้ข้างต้น บางทีคนของฉันบางคนจะต้องเป็น The . อย่างแน่นอนShawshank RedemptionและEx Machina ; ทั้งสองอย่างนี้แสดงให้เห็นว่าผู้กำกับสามารถสร้างสรรค์เรื่องราวที่น่าจดจำ/มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวได้อย่างไร ตลอดจนการสร้างสมดุลระหว่างตัวละคร นักแสดง และคุณค่าด้านความบันเทิง
เรื่องนี้ทำให้ผมกลับมาพูดถึงเรื่องดนตรีละครเพลงปี 2021 ที่เป็นผลงานการกำกับเรื่องแรกของศิลปินนักดนตรี
จะบอกว่าชอบเพลงของเสี่ย ไม่ได้บอกว่าฉันเป็นแฟนตัวยงของงานของเธอ แต่ฉันชอบฟังเพลงของเธอหลายเพลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพลงที่โด่งดังของเธอบางเพลงเช่น “Chandelier”, “Cheap Thrills”, “Titanium” และ “Rainbow” ดังนั้น ฉันค่อนข้างสงสัยเมื่อได้ยินเมื่อไม่กี่เดือนก่อนว่าเซียจะกำกับภาพยนตร์เรื่องแรกของเธอ หลังจากนั้น ฉันไม่ได้ยินอะไรมากเกี่ยวกับโครงการนี้เลย จนกระทั่งฉันเริ่มโต้เถียงกับเธอเกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้
โดยโปรเจ็กต์นี้ได้รับการตอบรับเชิงลบจากผู้ที่ดูการฉายภาพยนตร์เรื่องนี้ล่วงหน้า โดยธรรมชาติแล้ว เรื่องของการวาดภาพออทิสติกหรือความทุพพลภาพทางร่างกาย/จิตใจประเภทใดๆ ก็ตาม มักจะเป็นเรื่องที่ “แตะต้อง” เสมอที่จะพรรณนาในสื่อใดๆ ดังนั้น, ฉันรู้ดีว่าหนังจะต้องถูกตรวจสอบอย่างหนัก อย่างไรก็ตาม เสี่ยเองก็พิจารณาดนตรีเป็นโครงการ “ความหลงใหล” และโดยปกติ (ภายใต้เงื่อนไขเหล่านั้น) จะได้รับการจัดการที่ดีขึ้นเล็กน้อยโดยผู้กำกับได้แสดงให้เห็นถึงสิ่งที่มีค่าและ / หรือความสำคัญต่อพวกเขาเป็นการส่วนตัว
อีกครั้งที่เป็นเรื่องปกติสำหรับการใช้ “โครงการความรัก” ถึงกระนั้น ฉันค่อนข้างจะดูโลเลในภาพยนตร์ตั้งแต่เริ่มต้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฉันอ่านว่าเซียเองก็ต้องขอโทษทางโซเชียลมีเดียสำหรับภาพยนตร์เรื่องนี้เนื่องจากผลกระทบเชิงลบ ข้างหน้านั้นฉันอยากรู้ ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจซื้อตั๋วเพื่อไปดูที่โรงภาพยนตร์แห่งเดียวที่ยังคงเปิดอยู่ในพื้นที่ของฉัน….เพื่อดูว่าการโต้เถียงรอบ ๆ ดนตรีนั้นสมเหตุสมผลหรือไม่รวมถึงบทวิจารณ์เชิงลบทั้งหมดด้วย ก็….งั้นเหรอ? เพื่อให้แน่ใจว่า ฉันต้องเห็นด้วยกับคนส่วนใหญ่ที่พูดถึงหนังเรื่องนี้
บนเก้าอี้ผู้กำกับเพลงเป็นนักดนตรีเสี่ยเอง เปิดตัวการกำกับของเธอด้วยความพยายามในละครเพลงเรื่องนี้โดยเฉพาะ แม้ว่าจะไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันเคยเห็นจากผู้กำกับครั้งแรก แต่ฉันต้องยอมรับว่า Sia ทำหน้าที่ควบคุมโปรเจ็กต์นี้ได้ดีเพียงครึ่งเดียว โดยปกติ มีปัญหามากมายกับภาพยนตร์เรื่องนี้โดยเฉพาะ (เพิ่มเติมจากด้านล่าง)
แต่สำหรับสิ่งที่คุ้มค่า Sia จัดการเพื่อสร้างฉากสองสามฉากที่ “มีชีวิตชีวา” ด้วยการรักษาแบบภาพยนตร์บางประเภท แน่นอน สิ่งที่ฉันพูดถึงคือฉากดนตรีของภาพยนตร์เรื่องนี้ ซึ่งทำให้เกิดความแตกต่างของ “มิวสิกวิดีโอ” และอิทธิพลของสิ่งที่ฉันคิดว่าจะเชื่อในสิ่งที่ตัวละครของดนตรีรับรู้ว่าเป็นสถานการณ์ต่างๆ
ผ่านผู้คนที่เธอรู้จักและอยู่ในจินตนาการของเธอเอง อย่างที่ใครๆ คาดหมายได้ นี่คือจุดแข็งของ Sia ที่ฉายแวว ด้วยความแปลกประหลาดที่ติดหูและหมากฝรั่งมากมายที่แสดงให้เห็นตลอดทั้งซีเควนซ์เหล่านี้ พูดคุยกับมิวสิกวิดีโอของ Sia (ถ้าเห็นคุณจะรู้ว่าฉันกำลังพูดถึงอะไร) พูดได้คำเดียวว่า ช่วงเวลาเหล่านี้เล่นกับเบื้องหลังของผู้กำกับและสื่อถึงความรู้สึกที่แตกต่างอย่างชัดเจน
อ่านบทความข่าวสารอื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่ mauryballenger.com อัพเดตทุกสัปดาห์
